Ο συμπαθής γεράκος

Ήταν εκείνο το μεσημέρι που είδα τον παππού μου να χορεύει στο κρεβάτι, και αισθάνθηκα για αυτόν μια ξαφνική συμπάθεια που δεν την είχα, δεν τον θυμόμουν καλά.
Μα πριν το καταλάβω, από την μια στιγμή στην άλλη, έγινε μικρός ίσαμε δέκα πόντους, και βρέθηκε δίπλα από το μαξιλάρι να χορεύει στην άκρη του κρεβατιού. Έφερα με τρυφερότητα την παλάμη μου δίπλα του και τον προστάτευα μην πέσει όσο συνέχιζε το χορό του.
Μετά από λίγο, ο συμπαθής γεράκος τρίκλισε, μου είπε πως κουράστηκε κι εγώ τον έβαλα, έτσι κοντούλης που ήταν, να ξαπλώσει στο μαξιλάρι. Τον σκέπασα να μην κρυώνει.
Ξύπνησα και είχα ακόμα την ίδια συμπάθεια για αυτόν, και ευχήθηκα ολόψυχα εγώ να ξεφύγω από την ανθρώπινη μοίρα και, όλα αυτά τα αγέραστα, καθώς γερνώ να γερνούν μαζί μου.

7 σχόλια:

reginarosasamat είπε...

Μου αρέσει πολύ αυτό το κείμενο.Ειδικά ο τρόπος που το ξεκινάς.

Νικος Κρητικου είπε...

(Αναδημοσιεύω εδώ μερικούς σχολιασμούς όπως αυτοί πρωτοαναρτήθηκαν στον 'Λογόκηπο' (www.logokipos.gr) και με την έγκριση των σχολιαστών τους. ΜΗΝ απαντήσετε σε αυτά τα σχόλια εδώ, παρά μόνο στο αυθεντικό τους χώρο. Τα πλήρη σχόλια μπορείτε να τα διαβάσετε στο: http://www.logokipos.gr/portal/html/modules.php?name=News&file=article&thold=-1&mode=flat&order=0&sid=2050#17026)


"...Ανθρώπινο κι ουσιαστικό δίχως περιττά και πλούσια στολίδια, περνάει άμεσα το βίωμα. Συγκινητικό εξαιτίας της κοινότητας του..."

"ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ..."

Ανώνυμος είπε...

Πολύ τρυφερό το κείμενό σου. Να γερνάς με τις μνήμες σου :)

Νικος Κρητικου είπε...

Ευχαριστώ Δώρα, οι αναμνήσεις είναι οι μόνες που μένουν για πάντα, όντως.

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΨΕΙ!ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ!ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΑΝΜΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ,ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΞΙΖΕΙ,ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ,ΝΑ ΤΙΣ ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ!(Μ)

Νικος Κρητικου είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε Μ. Ηταν ένα πραγματικό όνειρο. Ξύπνησα, μου τριβέλιζε το μυαλό όλη μέρα, και το βράδυ που κατάλαβα τι σημαίνει απαλλάχτηκα γράφοντας το. Το κείμενο αυτό είναι το μόνο που έχω γράψει μια κι έξω (καλά, το δεύτερο) γιαυτό και ίσως είναι τόσο άμεσο.

Νικος Κρητικου είπε...

Disa, i coundt read any of your comments. I dont know what font you used but are really... chinese!
Can you please write it again, maybe in unicode, so i will be able to read it?
Thanks anyway!