Διασταυρώσεις

Το αστικό έκλεισε τις πόρτες και έφυγε από την στάση. Αυτός καθόταν κάπου στις μεσαίες σειρές.
Απέναντι του, ένας νεαρός μαθητής με σκουλαρίκι στα χείλια, με μαλλιά ριγμένα επιμελώς άτακτα μπροστά και μια τούφα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σηκωμένη όρθια. Τραβούσε φωτογραφίες τον εαυτό του ποζάροντας στο κινητό του και συζητούσε με τον φίλο του για τις κοπέλες τους.
Ο φίλος του, που στριφογύριζε με το δάκτυλο μια τούφα μαλλιά λίγο πάνω από την φαβορίτα, είχε ένα ακουστικό στο αυτί συνδεδεμένο με το κινητό του, ένα συνδυασμό τηλεφώνου, παιχνιδομηχανής, φωτογραφικής μηχανής και mp3 player. Άκουγε στο τέρμα ένα τραγούδι όπου είχε διασταυρωθεί ένα παλιό γνωστό ροκ κομμάτι με μουσική χιπ χοπ.

Παραδίπλα, μια μαθήτρια ξεφύλιζε ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Στην σελίδα που ήταν ανοικτό είχε διαφήμιση μια κινηματογραφική ταινία, που η μισή ήταν παραμύθι και η άλλη μισή πολεμικό έργο. Στην επόμενη σελίδα, η συνέντευξη μιας ζωγράφου - που άφησε αδιάφορη την μαθήτρια και την προσπέρασε γρήγορα – και μια φωτογραφία της όπου ήταν καθισμένη στο σαλόνι της, πάνω σε μια παλιά ψαρόβαρκα που είχε εντέχνως τροποποιηθεί σε καναπέ.
Το αστικό πέρασε διαδοχικά μπροστά από ένα πολυκατάστημα, ένα γυμναστήριο – σχολή χορού, ένα βιβλιοπωλείο – καφετέρια. Μόλις πέρασαν από ένα εστιατόριο με γεύσεις από διάφορες κουζίνες του κόσμου, δυο κυρίες άρχισαν να συμβουλεύουν η μία την άλλη πως να συνδυάσουν εντελώς διαφορετικά υλικά ώστε να πετύχουν μια γευστική πρωτοτυπία.
 «Μα φίλε μου...» του είπε ο κύριος δίπλα του, συνεχίζοντας μια προηγούμενη συζήτηση, «αυτό το απλό και ξεκάθαρο πράγμα που μου λες ήταν στην προηγούμενη στάση. Αλλά, αν δεν κάνω λάθος, θα συναντήσουμε πάλι ένα τέτοιο σε κάποια από τις επόμενες».

4 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

αν δεν είναι πάλι η λάθος στάση...
πολύ όμορφο

να είσαι καλά
καλό καλοκαίρι
σε χαιρετώ

Νικος Κρητικου είπε...

Σε χαιρετώ και γω Φαίδρα, μέσα από το λιοπύρι KAI αυτού του καλοκαιριού. Τέτοιο βράσιμο πια... σχεδόν βλέπω μια τεράστια κουτάλα να μας ανακατεύει γύρω γύρω.

Ανώνυμος είπε...

Νικο, εχεις εναν πανεμορφο τροπο να αφηνεις τα πραγματα και τις στιγμες να μιλουν.

Νικος Κρητικου είπε...

Ευχαριστώ marsia...