Στο παγκάκι που έκατσε

Κάθησε σε ένα παγκάκι μέσα σε ένα μικρό πάρκο, ευδιάθετος που επιτέλους μπορούσε να χαλαρώσει.
Και βλέποντας τριγύρω τα παιδιά που έπαιζαν θυμήθηκε τα δικά του. Την αλάνα που έπαιζε ποδόσφαιρο μικρός, το σχολείο, τις πλάκες, τις φρέσκες μέρες και τις δροσερές διακοπές. Και ο νους του έπειτα κάλεσε τις σπουδές, τους έρωτες, τον στρατό, το απολυτήριο, την πρώτη δουλειά. Χρόνια γεμάτα αναμνήσεις, γεμάτα αξία. Προστέθηκε κι ο γάμος, τα παιδιά, οι κουμπαριές. Ήρθε και η προαγωγή και είχε πια ό,τι είχε ζητήσει, σχετικά νωρίς στην ζωή του. Ήταν δίκαιο λοιπόν να καθίσει σε αυτό το πάρκο για λίγο, να πάρει μια ανάσα και να ξεκουραστεί πριν συνεχίσει. Γιατί είχε ακόμα πολλά να κάνει, υπήρχαν ακόμα πολλές αναμνήσεις μπροστά του.
Και κάποια στιγμή κοίταξε το ρολόι του. Και διαπίστωσε έντρομος πως, από την στιγμή που έκατσε στο παγκάκι να ξεκουραστεί μέχρι τη στιγμή που κοίταξε την ώρα, είχαν περάσει είκοσι πέντε χρόνια.

4 σχόλια:

passion είπε...

Kαθετί που παραπέμπει στα χρόνια της παιδικής αθωότητας, το βρίσκω
πολύ τρυφερό...

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ.ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΦΟΒΕΡΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ?ΟΤΙ ΕΝΩ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΧΑΛΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ,Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΞΑΦΝΙΑΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ!ΕΙΝΑΙ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ!!ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ,ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ!ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ...(Μ)

Νικος Κρητικου είπε...

Το φινάλε είναι τόσο ξαφνικό όσο ξαφνικά περνάει κι ο χρόνος. Τόσο γρήγορα όσο ένα κροτάλισμα των δακτύλων.

Ευχαριστώ Μ!

Giouli Anastasopoulou είπε...

μαρεσουν παντα τα παιχνιδισματα με το χρόνο, αυτη η ψευδαίσθηση οτι μπορούμε να τον ελέγξουμε αλλά τελικά μας υποτάσσει εκείνος.